Ewolucja Internetu
Internet ewoluował przez lata, a dzisiejsze aplikacje są zupełnie inne niż ich przodkowie. Ewolucję Internetu często dzieli się na trzy odrębne fazy: Web 1.0, Web 2.0 i Web 3.0.
Czym jest Web 1.0?
Web 1.0 był pierwszą iteracją sieci. Większość uczestników była konsumentami treści, a twórcami byli zazwyczaj programiści, którzy tworzyli strony internetowe zawierające informacje prezentowane głównie w formacie tekstowym lub graficznym. Web 1.0 trwał mniej więcej od 1991 do 2004 roku.
Web 1.0 składał się z witryn serwujących statyczną zawartość zamiast dynamicznego HTML. Dane i treści były dostarczane ze statycznego systemu plików, a nie z bazy danych, a witryny nie były zbyt interaktywne.
Web 1.0 można nazwać siecią tylko do odczytu.
Czym jest Web 2.0?
Większość z nas po raz pierwszy zetknęła się z Internetem w jego obecnej formie, powszechnie określanej jako web2. Możesz myśleć o web2 jako o interaktywnym i społecznościowym Internecie.
W świecie web2 nie trzeba być programistą, aby uczestniczyć w procesie tworzenia. Wiele aplikacji jest zaprojektowanych w taki sposób, że każdy może zostać twórcą.
Jeśli masz pomysł i chcesz podzielić się nim z całym światem, możesz to zrobić. Jeśli chcesz przesłać film i pozwolić milionom ludzi go zobaczyć, wejść z nim w interakcję i skomentować go, możesz to zrobić.
Web2 jest bardzo prosty, a dzięki tej prostocie coraz więcej ludzi na całym świecie staje się twórcami.
Internet w swojej obecnej formie jest naprawdę dobry pod wieloma względami, ale są pewne obszary, w których możemy działać znacznie lepiej.
Monetyzacja i bezpieczeństwo Web 2.0
W świecie Web 2 0 wiele popularnych aplikacji podąża za wspólnym wzorcem w swoim cyklu życia. Pomyśl o niektórych aplikacjach, z których korzystasz na co dzień i jak poniższe przykłady mogą się do nich odnosić.
Monetyzacja aplikacji
Wyobraź sobie wczesne dni popularnych aplikacji, takich jak Instagram, Twitter, LinkedIn czy YouTube i jak bardzo różnią się one od dzisiejszych. Proces zazwyczaj wygląda mniej więcej tak:
- Firma uruchamia aplikację
- Przyciąga jak najwięcej użytkowników
- Następnie monetyzuje swoją bazę użytkowników
Kiedy deweloper lub firma uruchamia popularną aplikację, doświadczenie użytkownika jest często bardzo proste, ponieważ aplikacja stale się rozwija. Dlatego możliwe jest szybkie zdobycie popularności.
Na początku wiele firm programistycznych nie martwi się o monetyzację. Skupiają się wyłącznie na rozwoju i przyciąganiu nowych użytkowników, ale w końcu muszą zacząć przynosić zyski.
Muszą również pomyśleć o roli inwestorów zewnętrznych. Często ograniczenia związane z pozyskiwaniem kapitału wysokiego ryzyka negatywnie wpływają na cykl życia i ostatecznie na wrażenia użytkowników wielu aplikacji, z których obecnie korzystamy.
Jeśli firma zajmująca się aplikacjami pozyskuje kapitał wysokiego ryzyka, jej inwestorzy często oczekują zwrotu z inwestycji w wysokości dziesiątek lub setek zainwestowanych środków.
Oznacza to, że zamiast zdecydować się na zrównoważony model wzrostu, który można utrzymać w nieco organiczny sposób, firma jest często popychana dwiema ścieżkami: reklamą lub sprzedażą danych osobowych.
Dla wielu firm web2, takich jak Google, Facebook, Twitter i innych, więcej danych prowadzi do bardziej spersonalizowanych reklam. Skutkuje to większą liczbą kliknięć i ostatecznie większymi przychodami z reklam. Wykorzystywanie i centralizacja danych użytkowników ma fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania Internetu, jaki znamy i używamy obecnie.
Bezpieczeństwo i prywatność
Wycieki danych zdarzają się cały czas w aplikacjach Web2. Istnieją nawet strony internetowe poświęcone śledzeniu takich wycieków i informowaniu użytkowników, kiedy ich dane zostały naruszone.
W Web2 użytkownik nie ma kontroli nad swoimi danymi ani sposobem ich przechowywania. Co więcej, firmy często śledzą i przechowują dane użytkowników bez ich zgody. Wszystkie te dane są następnie własnością i są kontrolowane przez firmy odpowiedzialne za te platformy.
Użytkownicy mieszkający w krajach, w których muszą martwić się o negatywne skutki wolności słowa, są również zagrożeni.
Rządy często zamykają serwery lub zajmują konta bankowe, jeśli uważają, że dana osoba wyraża opinię sprzeczną z ich propagandą. Dzięki scentralizowanym serwerom rządy mogą łatwo interweniować, kontrolować lub zamykać aplikacje według własnego uznania.
Ponieważ banki są również cyfrowe i centralnie kontrolowane, rządy często wkraczają również tam. Mogą one zamknąć dostęp do kont bankowych lub ograniczyć dostęp do funduszy w czasach niestabilności, ekstremalnej inflacji lub innych niepokojów politycznych.
Web3 ma na celu wyeliminowanie wielu z tych niedociągnięć poprzez fundamentalne przemyślenie sposobu tworzenia aplikacji i interakcji z nimi od samego początku.
Czym jest Web 3.0?
Istnieją pewne fundamentalne różnice między web2 i web3, ale opierają się one na decentralizacji.
Web3 ulepsza Internet, jaki znamy dzisiaj i dodaje kilka dodatkowych funkcji:
- Weryfikowalność
- Zaufane centra nie są wymagane Samozarządzanie
- Brak wymaganych uprawnień
- Dystrybucja i niezawodność
- Obecność państwa
- Płatności natywne
W web3 deweloperzy zazwyczaj nie tworzą ani nie wdrażają aplikacji, które działają na tym samym serwerze lub przechowują swoje dane w tej samej bazie danych (zwykle hostowanej i zarządzanej przez tego samego dostawcę usług w chmurze).
Zamiast tego aplikacje web3 działają albo na blockchainie, albo w zdecentralizowanych sieciach wielu węzłów równorzędnych (serwerów), albo w połączeniu tych dwóch technologii, które tworzą protokół kryptoekonomiczny. Takie aplikacje są często określane jako dapps (zdecentralizowane aplikacje).
Aby osiągnąć stabilną i bezpieczną zdecentralizowaną sieć, członkowie sieci (deweloperzy) są motywowani i konkurują ze sobą, aby zapewnić najwyższą jakość usług wszystkim, którzy z nich korzystają.
Kiedy słyszysz o web3, możesz zauważyć, że kryptowaluty są często częścią rozmowy. Dzieje się tak, ponieważ kryptowaluta odgrywa dużą rolę w wielu z tych protokołów. Zapewnia zachętę finansową (tokeny) dla tych, którzy chcą wziąć udział w tworzeniu, zarządzaniu, wkładzie lub ulepszaniu jednego z projektów.
Protokoły te często oferują różne usługi, takie jak obliczenia, przechowywanie danych, przepustowość, tożsamość, hosting i inne usługi internetowe, które w przeszłości były zwykle świadczone przez dostawców usług w chmurze.
Ludzie mogą zarabiać na życie, uczestnicząc w protokole na różne sposoby, zarówno na poziomie technicznym, jak i nietechnicznym.
Konsumenci usług zazwyczaj płacą za korzystanie z protokołu, podobnie jak dziś płacą dostawcy usług w chmurze, takim jak AWS. Z wyjątkiem web3, pieniądze trafiają bezpośrednio do członków sieci.
W ten sposób, podobnie jak w wielu innych formach decentralizacji, niepotrzebni i często nieefektywni pośrednicy zostają odcięci.
Wiele protokołów infrastruktury sieciowej, takich jak Filecoin, Livepeer, Arweave i The Graph (z którymi pracuję w Edge & Node), wydało przydatne tokeny, które regulują sposób działania protokołu. Tokeny te nagradzają również uczestników na wielu poziomach sieci. Protokoły blockchain, takie jak Ethereum, działają w podobny sposób.
Płatności natywne
Tokeny tworzą również własną warstwę płatności, która nie ma granic ani tarcia. Firmy takie jak Stripe i Paypal stworzyły miliardy dolarów wartości, aby umożliwić płatności elektroniczne.
Systemy te są zbyt złożone i nadal nie zapewniają prawdziwej międzynarodowej interoperacyjności między uczestnikami. Ponadto do ich wykorzystania konieczne jest przekazywanie poufnych informacji i danych osobowych.
Portfele kryptowalutowe, takie jak MetaMask i Torus, umożliwiają łatwą, anonimową i bezpieczną integrację międzynarodowych płatności i transakcji z aplikacjami web3.
Sieci takie jak Solana oferują opóźnienia rzędu kilkuset milisekund i koszty transakcji za grosze. W przeciwieństwie do obecnego systemu finansowego, użytkownicy nie muszą przechodzić przez wiele tradycyjnych kroków, aby wejść w interakcję i uczestniczyć w sieci. Wszystko, co muszą zrobić, to pobrać lub zainstalować portfel i mogą zacząć wysyłać i odbierać płatności bez żadnych ograniczeń.
